slaskie.travel
Jednym z pilickich zabytków jest kościół oraz klasztor franciszkanów-reformatów w Pilicy Biskupicach. Klasztor założony został pod koniec pierwszej połowy XVIII w., a jego fundatorką była wdowa po królewiczu Konstantym Sobieskim, Maria z Wesslów Sobieska, właścicielka Pilicy. Podarowała ona również zakonowi XVI-wieczną kopię ikony Matki Bożej Śnieżnej. Obraz ten, znajdujący się w klasztornym kościele, otoczony jest dużym kultem.
Początki pilickiego kościoła i klasztoru sięgają 1739 r., kiedy to teren pod ich budowę ofiarowany został przez panią na Pilicy, Marię Józefę z Wesslów Sobieską, wdowę po królewiczu Konstantym. Niebawem zgody na wzniesienie budowli udzielił kardynał Jan Lipski, biskup krakowski, a w 1740 r. na tutejszym zamku podpisano uroczyście akt fundacji klasztoru franciszkanów-reformatów. Klasztor zaczął działalność kilka lat później, a w 1747 roku miała miejsce dokonana przez biskupa krakowskiego, Antoniego Stanisława Załuskiego, konsekracja nowej świątyni, która otrzymała wezwanie Najświętszego Imienia Jezus. Wkrótce, w roku 1753, Maria Józefa Sobieska ofiarowała klasztorowi obraz Matki Bożej Śnieżnej, który został umieszczony w tutejszym kościele. W ciągu kilku lat wokół murów klasztoru posadzono klony, lipy i jesiony, z których część rośnie do dziś. Trudne czasy dla klasztoru przyszły wraz z drugą połową XIX w. W roku 1857 wskutek pożaru zniszczone zostały: biblioteka, cele zakonników oraz kryte gontem dachy budowli (które niedługo później przykryto blachą). Wkrótce, w 1864 r., rząd carski wydał dekret, na podstawie którego po wymarciu wszystkich tutejszych zakonników (a umieszczono tu franciszkanów z innych likwidowanych zgromadzeń) miała nastąpić kasata klasztoru. Stało się to w roku 1902. Zakonnicy wrócili tu jednak niedługo potem, bo w latach I wojny światowej, za zgodą władz austriackich i Kurii Biskupiej w Kielcach. Pod koniec XX w., odnowiony został tutejszy obraz Matki Bożej Śnieżnej. W 2002 r., przebywający w Kalwarii Zebrzydowskiej (podczas swojej ostatniej pielgrzymki do ojczyzny) Jan Paweł II, poświęcił korony dla tego obrazu.
Wyposażenie świątyni jest przeważnie barokowe, lub utrzymane w stylu regencji - będącym formą pośrednią miedzy barokiem a rokokiem. W stylu tym wykonano ołtarze. Obejrzeć możemy tu ponadto liczne, XVIII-wieczne epitafia, a także pochodzące z tegoż okresu obrazy Szymona Czechowicza. Do kompleksu klasztornego należy także pochodzący z drugiej połowy XVIII w. dziedziniec odpustowy z bramą i kaplicami.
Jednym z pilickich zabytków jest kościół oraz klasztor franciszkanów-reformatów w Pilicy Biskupicach. Klasztor założony został pod koniec pierwszej połowy XVIII w., a jego fundatorką była wdowa po królewiczu Konstantym Sobieskim, Maria z Wesslów Sobieska, właścicielka Pilicy. Podarowała ona również zakonowi XVI-wieczną kopię ikony Matki Bożej Śnieżnej. Obraz ten, znajdujący się w klasztornym kościele, otoczony jest dużym kultem.
Początki pilickiego kościoła i klasztoru sięgają 1739 r., kiedy to teren pod ich budowę ofiarowany został przez panią na Pilicy, Marię Józefę z Wesslów Sobieską, wdowę po królewiczu Konstantym. Niebawem zgody na wzniesienie budowli udzielił kardynał Jan Lipski, biskup krakowski, a w 1740 r. na tutejszym zamku podpisano uroczyście akt fundacji klasztoru franciszkanów-reformatów. Klasztor zaczął działalność kilka lat później, a w 1747 roku miała miejsce dokonana przez biskupa krakowskiego, Antoniego Stanisława Załuskiego, konsekracja nowej świątyni, która otrzymała wezwanie Najświętszego Imienia Jezus. Wkrótce, w roku 1753, Maria Józefa Sobieska ofiarowała klasztorowi obraz Matki Bożej Śnieżnej, który został umieszczony w tutejszym kościele. W ciągu kilku lat wokół murów klasztoru posadzono klony, lipy i jesiony, z których część rośnie do dziś. Trudne czasy dla klasztoru przyszły wraz z drugą połową XIX w. W roku 1857 wskutek pożaru zniszczone zostały: biblioteka, cele zakonników oraz kryte gontem dachy budowli (które niedługo później przykryto blachą). Wkrótce, w 1864 r., rząd carski wydał dekret, na podstawie którego po wymarciu wszystkich tutejszych zakonników (a umieszczono tu franciszkanów z innych likwidowanych zgromadzeń) miała nastąpić kasata klasztoru. Stało się to w roku 1902. Zakonnicy wrócili tu jednak niedługo potem, bo w latach I wojny światowej, za zgodą władz austriackich i Kurii Biskupiej w Kielcach. Pod koniec XX w., odnowiony został tutejszy obraz Matki Bożej Śnieżnej. W 2002 r., przebywający w Kalwarii Zebrzydowskiej (podczas swojej ostatniej pielgrzymki do ojczyzny) Jan Paweł II, poświęcił korony dla tego obrazu.
Wyposażenie świątyni jest przeważnie barokowe, lub utrzymane w stylu regencji - będącym formą pośrednią miedzy barokiem a rokokiem. W stylu tym wykonano ołtarze. Obejrzeć możemy tu ponadto liczne, XVIII-wieczne epitafia, a także pochodzące z tegoż okresu obrazy Szymona Czechowicza. Do kompleksu klasztornego należy także pochodzący z drugiej połowy XVIII w. dziedziniec odpustowy z bramą i kaplicami.
Jednym z pilickich zabytków jest kościół oraz klasztor franciszkanów-reformatów w Pilicy Biskupicach. Klasztor założony został pod koniec pierwszej połowy XVIII w., a jego fundatorką była wdowa po królewiczu Konstantym Sobieskim, Maria z Wesslów Sobieska, właścicielka Pilicy. Podarowała ona również zakonowi XVI-wieczną kopię ikony Matki Bożej Śnieżnej. Obraz ten, znajdujący się w klasztornym kościele, otoczony jest dużym kultem.
Początki pilickiego kościoła i klasztoru sięgają 1739 r., kiedy to teren pod ich budowę ofiarowany został przez panią na Pilicy, Marię Józefę z Wesslów Sobieską, wdowę po królewiczu Konstantym. Niebawem zgody na wzniesienie budowli udzielił kardynał Jan Lipski, biskup krakowski, a w 1740 r. na tutejszym zamku podpisano uroczyście akt fundacji klasztoru franciszkanów-reformatów. Klasztor zaczął działalność kilka lat później, a w 1747 roku miała miejsce dokonana przez biskupa krakowskiego, Antoniego Stanisława Załuskiego, konsekracja nowej świątyni, która otrzymała wezwanie Najświętszego Imienia Jezus. Wkrótce, w roku 1753, Maria Józefa Sobieska ofiarowała klasztorowi obraz Matki Bożej Śnieżnej, który został umieszczony w tutejszym kościele. W ciągu kilku lat wokół murów klasztoru posadzono klony, lipy i jesiony, z których część rośnie do dziś. Trudne czasy dla klasztoru przyszły wraz z drugą połową XIX w. W roku 1857 wskutek pożaru zniszczone zostały: biblioteka, cele zakonników oraz kryte gontem dachy budowli (które niedługo później przykryto blachą). Wkrótce, w 1864 r., rząd carski wydał dekret, na podstawie którego po wymarciu wszystkich tutejszych zakonników (a umieszczono tu franciszkanów z innych likwidowanych zgromadzeń) miała nastąpić kasata klasztoru. Stało się to w roku 1902. Zakonnicy wrócili tu jednak niedługo potem, bo w latach I wojny światowej, za zgodą władz austriackich i Kurii Biskupiej w Kielcach. Pod koniec XX w., odnowiony został tutejszy obraz Matki Bożej Śnieżnej. W 2002 r., przebywający w Kalwarii Zebrzydowskiej (podczas swojej ostatniej pielgrzymki do ojczyzny) Jan Paweł II, poświęcił korony dla tego obrazu.
Wyposażenie świątyni jest przeważnie barokowe, lub utrzymane w stylu regencji - będącym formą pośrednią miedzy barokiem a rokokiem. W stylu tym wykonano ołtarze. Obejrzeć możemy tu ponadto liczne, XVIII-wieczne epitafia, a także pochodzące z tegoż okresu obrazy Szymona Czechowicza. Do kompleksu klasztornego należy także pochodzący z drugiej połowy XVIII w. dziedziniec odpustowy z bramą i kaplicami.
pl. Wolności 42
Ogrodzieniec
tel./fax (32) 673-33-64, fax (32) 673-37-98
biuro@jura.info.pl
Portal powstał w ramach projektu
Mobilne Śląskie
Darmowa aplikacja SLASKIE.travel dostępna na platformach 
