Od stuleci Jura pozostawała obszarem intensywnej działalności człowieka. Trzebiono lasy nie tylko pod rozwijające się od średniowiecza osadnictwo, ale również na potrzeby górnictwa Olkusza, Nowej Góry, Chrzanowa i Zawiercia. Intensywnie pozyskiwany był wapień i inne skały, zaś wartkie potoki zapewniały energię foluszom, prochowniom, młynom, papierniom, hamerniom i wielu innym zakładom.
Pow. 72,4 ha; obejmuje fragment doliny potoku Rudno pomiędzy Brodłami a Rybną pokryty łąkami trzęślicowymi z kosaćcem syberyjskim i goryczką wąskolistną oraz szuwarami głównie trzcinowymi i zaroślami olszy, stanowiących siedlisko motyli modraszków, zagrożonego wyginięciem ślimaka poczwarówki zwężonej, a także bobra. W wodach Rudna stwierdzono obecność rzadkiego minoga strumieniowego.
pow. 1391,2 ha; składa się z 4. izolowanych enklaw obejmujących pasma jurajskich ostańców: – Łutowca oraz Bukowca i Wielkiej Góry, – Skałki Mirowskie, – Skały Rzędkowickie, Podlesickie i Kroczyckie z Górą Zborów oraz – Skały Morskie i ich płd. okolice po Piaseczno i Skarżyce.
pow. 39,2 ha; rozległy, o znacznych walorach krajobrazowych kompleks łąkowo-leśny na
terenach po dawnej eksploatacji rud żelaza położony na zach. krańcu Poczesnej. Szcze-gólnie cennymi są łąki trzęślicowe charakteryzujące się udziałem wielu gatunków rzadkich i chronionych, jak kosaciec syberyjski, mieczyk dachówkowaty, goryczka wąskolistna i sze-reg innych.
