Od stuleci Jura pozostawała obszarem intensywnej działalności człowieka. Trzebiono lasy nie tylko pod rozwijające się od średniowiecza osadnictwo, ale również na potrzeby górnictwa Olkusza, Nowej Góry, Chrzanowa i Zawiercia. Intensywnie pozyskiwany był wapień i inne skały, zaś wartkie potoki zapewniały energię foluszom, prochowniom, młynom, papierniom, hamerniom i wielu innym zakładom.
Teren leżący pomiędzy Krakowem i Częstochową, zwany Wyżyną Krakowsko-Częstochowską, to jedno z najpiękniejszych miejsc w Polsce. Kolebka naszej kultury.
Wyżynę (Jurę) Krakowsko-Częstochowską, która stanowi część Wyżyny Śląsko-Krakowskiej tworzy rozległa płyta górnojurajskich wapieni, wznosząca się przeciętnie od 300 m n.p.m. w rejonie Częstochowy, do 400–500 m n.p.m. koło Krakowa.
ow. 7081,7 ha; jest obszarem specjalnej ochrony ptaków obejmującej głównie stawy pod Zatorem, u ujścia Skawy do Wisły stanowiące miejsce lęgowe szeregu rzadkich i zagrożonych wyginięciem gatunków ptactwa wodnego, jak np. bączek, ślepowron, podgorzałka, rybitwa białowąsa i inne. W granice obszaru włączono nadwiślańskie tereny w rejonie Okleśnej — Rozkochowa — Jankowic.
