Od stuleci Jura pozostawała obszarem intensywnej działalności człowieka. Trzebiono lasy nie tylko pod rozwijające się od średniowiecza osadnictwo, ale również na potrzeby górnictwa Olkusza, Nowej Góry, Chrzanowa i Zawiercia. Intensywnie pozyskiwany był wapień i inne skały, zaś wartkie potoki zapewniały energię foluszom, prochowniom, młynom, papierniom, hamerniom i wielu innym zakładom.
(gm. Alwernia, Krzeszowice) – leśny i przyrody nieożywionej; pow. 95,94 ha; fragment doliny potoku Rudno porośnięty zróżnicowanymi zbiorowiskami leśnymi, w tym łęgu olszowego. W obrębie rezerwatu nieczynny kamieniołom „Orlej”.
Pow. 4,9 ha; oba obszary położone między Bolesławiem a Bukownem obejmują stare hałdy odpadów skalnych powstałych przy wydobyciu galmanu oraz produkcji cynku i ołowiu porosłe murawami galmanowymi z pleszczotką górską, za-wciągiem pospolitym (łac. nazwa — armeria maritima), goździkiem kartuzkiem, lepnicą rozdętą, a także gatunkami chronionymi, jak dziewięćsił bezłodygowy czy kruszczyk rdzawoczerwony.
