Teren leżący pomiędzy Krakowem i Częstochową, zwany Wyżyną Krakowsko-Częstochowską, to jedno z najpiękniejszych miejsc w Polsce. Kolebka naszej kultury.
Wyżynę (Jurę) Krakowsko-Częstochowską, która stanowi część Wyżyny Śląsko-Krakowskiej tworzy rozległa płyta górnojurajskich wapieni, wznosząca się przeciętnie od 300 m n.p.m. w rejonie Częstochowy, do 400–500 m n.p.m. koło Krakowa.
Pow. 447,2 ha; obszar rozciąga się od rez. Kajasówka po płn. granice lasu Żakowiec koło Czernichowa obejmując obszar pól uprawnych, łąk i pastwisk stanowiących ostoję motyli modraszków oraz skalnika driady.
Pow. 22,5 ha; obszar rozciąga się wzdłuż brzegów potoku Sanka od Baczyna po rez. Wąwóz Mnikowski obejmując wąski pas nadrzecznych łąk i pastwisk z płatami łąk trzęslicowych, turzyc i trzcin stanowiących ostoję poczwarówki zwężonej.
Pow. 4,9 ha; oba obszary położone między Bolesławiem a Bukownem obejmują stare hałdy odpadów skalnych powstałych przy wydobyciu galmanu oraz produkcji cynku i ołowiu porosłe murawami galmanowymi z pleszczotką górską, za-wciągiem pospolitym (łac. nazwa — armeria maritima), goździkiem kartuzkiem, lepnicą rozdętą, a także gatunkami chronionymi, jak dziewięćsił bezłodygowy czy kruszczyk rdzawoczerwony.
Pow. 10959,6 ha; rozciąga się wzdłuż doliny Dłubni, od jej źródeł w rejonie Trzyciąża, aż po Raciborowice na granicy Krakowa. W granice Parku włączono nadto kompleks lasów minoskich między Minogą a Tarnawą.
Pow. 6415,5 ha; rozciąga się od zach. rejonów Krakowa (Las Wolski i wzgórzami tynieckimi) po Czernichów oraz na płn.-zach. tworzy zatokę w obniżeniu Sanki, między Liszkami a Cholerzynem.
