Diabelskie Mosty w Złotym Potoku

Diabelskie Mosty, znajdujące się w rejonie doliny Wiercicy (ok. 4 km od Złotego Potoku) to charakterystyczny, wysoki na 15 m ostaniec skalny. Skała porozcinana jest głębokimi szczelinami, a w jej górnej partii znajduje się obszerne wydrążenie o długości ok. 8 metrów, tworzące tunel. Legendy wiążą Diabelskie Mosty z postacią czarnoksiężnika Twardowskiego. Jest to także miejsce udanej akcji partyzanckiej Armii Krajowej, z 9 listopada 1944 r. - zamachu na tzw. Krwawego Julka.

Opowieści o Diabelskich Mostach

Diabelskie Mosty to jedna z wielu osobliwości okolic Złotego Potoku i doliny Wiercicy, znajdująca się na terenie rezerwatu krajobrazowego „Parkowe”. Podobnie jak inne tutejsze obiekty, także ten ostaniec skalny jest łatwo dostępny licznymi trasami pieszymi, a trafić tu można m.in. Szlakiem Orlich Gniazd. Malownicze skałki otrzymały swoją nazwę od wieszcza Zygmunta Krasińskiego, który lubił spacery po okolicy podczas swego pobytu w Złotym Potoku. Kompleks oddzielonych szczelinami form skalnych stanowił od dawna lokalną atrakcję krajobrazową, a szczyty skał łączył niegdyś wiszący most, zbudowany z inicjatywy samego Krasińskiego. Legendy na temat Diabelskich Mostów mówią m.in. o tym, jak to diabeł chciał stąd obserwować przebywającego na księżycu Twardowskiego, ale wpadł do skalnej szczeliny. Do dziś zresztą w skałach dopatrzeć można się odbitego kształtu diabelskiej głowy. Inna z legend mówi o rycerzu, który miał tutaj zamek. Wszedł on w pakty z diabłami, które obiecały pomóc mu w zebraniu wielkiego majątku, pod warunkiem jednak, iż rycerz nigdy nie może przespać porannego piania koguta. Niestety, skłonność do całonocnych libacji przywiodła go do zguby. Diabły zniszczyły zamek, zamieniając rycerza w kamień. Niewątpliwie tego rodzaju legendy sprawiły, iż Zygmunt Krasiński w połowie XIX w. nadał tym skałom taką właśnie nazwę - Diabelskie Mosty. W najbliższej okolicy, 9 listopada 1944 r., miała miejsce udana akcja partyzancka, przeprowadzona przez Armię Krajową. Wówczas oddział kapitana Stanisława Wencla „Twardego” dokonał tu zamachu na powracającego z akcji kontyngentowej hitlerowskiego zbrodniarza, kata ziemi częstochowskiej, Juliana Schuberta, zwanego Krwawym Julkiem. Podczas huraganowego ognia partyzantów, trwającego zaledwie kilkanaście sekund, padło 13 Niemców, w tym Schubert.